Dooddoeners

Nee, dit stukje gaat niet over de boeken van Harry Potter, waarin Dooddoeners volgelingen van de duistere heer Voldemort zijn.

De doodddoeners waar ik het over heb, zijn ‘nietszeggende argumenten die een gesprek van het onderwerp afbrengen’. Het gesprek slaat dood zogezegd.
De allerbekendste, waar menigeen in zijn/haar vroege jeugd al mee te maken krijgt, is: Waarom? Daarom! En ook niet onbekend: Als…. Als? As is verbrande turf.
Wordt er ‘in het kader van terrorismebestrijding’ aan de privacy gemorreld, dan klinkt het; Als je niet te verbergen heb, heb je niets te vrezen.
En zo zijn er nog vele.

De laatste tijd betrap ik mezelf erop, dat ik het ook doe, door te zeggen: het is wat het is. En ik ben niet de enige. Ik gebruik het in situaties om aan te geven, dat ik me maar al te goed bewust bent dat bepaalde situaties misschien niet prettig zijn, maar ook niet (door mij) te veranderen zijn, en dat ik het er maar mee te doen hebt. Het is een soort berusting.
Tja, het is wat het is.