In de huiskamer zit een van de bewoners aan tafel rustig te lezen.
Ineens begint hij te roepen, dus ga ik bij hem kijken.
“Hellup!”
– Wat is er?
“Ik ben dood.”
– Wat zegt u nu?
“Ik ben al vijf maanden dood.”
– Hoe kan dat nou?
“Ja, dat weet ik ook niet'”
-Wij zitten nu met elkaar te praten, dat klopt?
“Ja.”
– Nou, ik kan niet praten met geesten van overleden mensen. Dus als wij nu met elkaar praten, dan bent u niet dood. Toch?
“Nee, misschien niet nee.”
– Dus u bent niet dood dan.
“Nee, inderdaad.”
En rustig gaat meneer weer verder met zijn bezigheden.
Soms verdwalen de mensen in hun geest. Als het ons lukt om ze weer terug te krijgen in het vertrouwde, geeft dat een goed gevoel. Het is soms improviseren, maar wat een mooi moment als het lukt.
Disclaimer: In verband met privacy en herleidbaarheid zijn karaktereigenschappen van mensen gecombineerd, en/of er zijn fictionele elementen toegevoegd. Gebruikte afbeeldingen zijn eigen foto’s of stockfoto’s van Pixabay.
Zeg het maar!