Dronken herders en een scheve boom

Binnenkort is het Kerst en dan vieren we de geboorte van het kind Jezus. Althans, dat vier ik (en met mij nog ‘een paar’ anderen) maar wat mij betreft kan iedereen vieren wat hij of zij wil, of dat nu de winterzonnewende is, of het feit dat we twee extra vrije dagen hebben (al gaat dat dit  jaar niet op, want Kerstmis valt in het weekend). Hoe dan ook, voor mij is Kerstmis (het herdenken van) de komst van de Heer (waarvan ik ook wel weet dat dat niet op 25 december in het jaar nul gebeurde, maar we hebben die datum nu eenmaal overgenomen). Enfin, het moge blijken dat ik gelovig ben. Desondanks schroom ik er niet voor om in de huiskamer pontificaal een heidens symbool op te richten. Oftewel, de kerstboom.

Vandaag was het weer zover, ik had een vrije dag en zin in rotzooi, dus kom, naar de zolder getogen. Buiten de gebruikelijke strubbelingen, zoals het snoer met lichtjes dat (natuurlijk) weer in de knoop zat (ondanks het feit dat ik de lampjes vorig jaar keurig in dat rare plastic malletje had weten te friemelen), de boom die scheef bleef staan (ondanks allerlei aanpassingen met kartonnetjes en dergelijke), mijn eigen verbazing/irritatie over de enorme hoop rotzooi die ik in de loop der jaren mijn  huis heb binnengesleept (altijd in een moment van onbezonnenheid, in de winkel ziet het er zo leuk uit, thuis valt het pas écht op dat het gewoon plastic meuk is), enkele ballen die aan gruzels gingen, een paar kerstboomhaakjes in mijn lip (ik neem een stuk of 4, 5 ballen aan de haakjes tussen mijn lippen, 2 of 3 in de hand en op die manier kan ik er meerdere tegelijk meenemen naar de boom) en een kunstboom die het presteert om naalden te verliezen als ware hij een (echte) spar in januari, nou ja, buiten al die strubbelingen dus, had ik dit jaar ook nog gedoe met de kerststal.

Omdat wij het heidense symbool van de kerstboom niet erg serieus nemen, hebben we ook een kerststal. Nou ja, ‘een’ kerststal….. meerdere kerststallen, om precies te zijn. Nu zult u wellicht denken: wat moet je nou met meer dan 1 kerststal (of misschien denkt u: wat moet je überhaupt met een kerststal), maar er zitten cadeautjes en aandenkens tussen, enkele zijn kleintjes en er is er één van de Wereldwinkel. Ik vind ze allemaal bijzonder, dus ik zoek voor allemaal een plekje.

Maar wat ik nog niet had, was een ‘klassieke’ kerststal met losse beeldjes. Ik heb wel al jaren een kitscherig klassiek kerstgevalletjestalletje, maar dat lijkt uit één stuk polystone gegoten te zijn. De drie wijzen zijn voortdurend op kraamvisite en het kindje Jezus is vastgelijmd aan de vloer van de stal. De kerststallen die ik persoonlijk heel erg mooi vind (retro jaren ’50 kerststal, zal ik maar zeggen), kosten nieuw enkele honderden euro’s. En hoewel ik me bijzonder verheug in de komst van de Heer, en dat vol overtuiging vier, lijkt het me toch overdreven om daarvoor een beeldengroep van een paar honderd euro van stal te halen. Dus dat zit er niet in.

Gelukkig bood het tuincentrum uitkomst, voor enkele tientjes had ik een behoorlijk formaat stal met 11 (losse) beeldjes aangeschaft. Enfin, zo’n goedkope stal is natuurlijk volkomen onverantwoord in het kader van maatschappelijk verantwoord ondernemen, maar ik ben een mens met al mijn zwakheden en voor ik het wist was de stal afgerekend en stond in mijn auto.

Thuisgekomen viel er al gelijk een balk van de voorkant af. Manlief wist die gelukkig weer vast te zetten. De beeldjes zijn niet allemaal even best beschilderd, het kindeke Jezus lijkt wat te hebben geknoeid, daar de roze verf deels naast zijn lippen terecht is gekomen. Maria lijkt wat te loensen, maar goed, daarop veroordelen we haar niet natuurlijk. Bij nadere inspectie bleek haar mantel ook geschilderd te zijn met glitterverf, en glitter is me een gruwel, zeker in een kerststal, maar goed, al met al een (soort van) klassiekige kerststal dus. En voor zo’n luttel bedrag mag je ook niet al te veel verwachten.

Er bleek ook een grote engel in de doos te zitten, alleen geen mogelijkheid om die ergens aan op te hangen. En aangezien ‘engelkens door het luchtruim zweven’ en niet voor de deur van de stal staan, moest en zou ik deze engel ophangen.  Een haakje aan de voorkant van de stal monteren misschien? Gewapend met een hamer en spijkertje naderde ik de stal, maar ik had natuurlijk al gemerkt, dat deze van onvervalst waaibomenhout gemaakt was, dus dat plan liet ik snel varen. Het rare is, dat het enige deel dat redelijk stevig is aan de stal, de achterkant blijkt te zijn. Dus hup, iedereen uit de stal geëvacueerd, hem omgedraaid om er aan de achterkant een spijkertje in te slaan. Dat lukte, alleen betekende het wel, dat ik de engel zou moeten ophangen door middel van een draadje dat over het dak zou lopen. Gelukkig heb ik veel soorten garen in huis, dus het is gelukt om dat vrij onzichtbaar te doen.

Enfin, de engel zweefde (soort van) en iedereen mocht terug de stal in. (behalve de drie wijzen, die ergens verdekt opgesteld staan te wachten tot ze op kraamvisite mogen komen). De bodemplaat van de stal is volgelijmd met een soort (namaak)mos, waardoor het één en ander een bijzonder ongelijk geheel vormt. Dus Jozef kukelde al snel om, een herder met een slok op kon ook niet meer op zijn benen blijven staan en nam tot overmaat van ramp Maria mee in zijn val. Nadat ik de herder ernstig had toegesproken over zijn (vermeende) drankgebruik, heb ik hem enigzins klemgezet achter een hekje, zodat hij Onze Lieve Vrouwe met rust zou laten.

Alle symboliek staat uitgestald, we zijn er klaar voor. Laat de Kerst maar komen.